Șeriat ile kayıt altına alınmamış her eylem reddedilmelidir. Sevdiğimizin muhabbetini başkalarına taşıyamıyorsak seyr-i sülükün gayesini anlayamamışız demektir.
Allah'tan ötürü Resul'ünü, Resul'ünden ötürü Varis'ini, Varis'inden ötürü ihvanın severiz.
Elbette ki Varis'in Halifesini de ondan ötürü severiz. Resulü Ekrem ( Sallallâhu Aleyhi ve Sellem )in sahabesi hakkındaki "Onları seven benim muhabbetimle beni sevdikleri için onları sever" fermanı bu manayı vurgular.
"Kim Muhammed öldü derse onu kılıcımla iki parça ederim" diye haykıran Hz Ömer (Radıyallahu Anh) bu muhabbet "sekr"inden "Kim ki Muhammed'e tapıyorsa, bilsin ki, Muhammed ölmüştür. Kim ki Allah'a ibadet ediyorsa bilsin ki, Allah diridir ve ölmeyecektir" iyen Hz Ebubekir (Radıyallahu Anh) ın şeriat "sahv"ı uyandırmıştır.
"Şeyhimden başkası onun yerini dolduramaz", "ben ondan başkasını onun gibi sevemem " iddiası ile sadece duygularına uygun düştüğü için araştırmadan doğruya yanlışa karar veremez. Doğru ve yanlış bir ilim meselesidir. Öyle ki bazen ilmin kabul ettiğini kalbin sevmesi için beklemeyi bilmek gerekir.
Biz diyoruz ki Resulullah Efendimiz (Sallallâhu Aleyhi ve Sellemin) halefi olduğu gibi Mahmud Efendi Hazretlerimiz (Kuddise Sirruhu)un da bir halefi vardır ve silsilesi devam etmektedir. Elinizdeki eser bu hususu en açık biçimde ortaya koymak için kaleme alınmıştır.
Kalpleri bu zor değişimi hemen ya da zamanla kabullenecek olanlar vardır. Ama her şeye rağmen kalpleriniz bunu kabullenemiyorsa, Allah rızası için - bize göre tamamen mesnetsiz olsa da - açık bırakılmış "tevil" kapısından sessizce çıkıp yolunuza gidin. Müslümanlar arasında kin ve düşmanlık aşılayan izansız propagandalara kapılıp da insanların sevdiği, velayetine itikat ederek "Şeyhim" dediği bir kimseye sırf kabullenemiyorsunuz diye kem söz etmeye kalkmayın ki telafisi olmayacak büyük bir belaya duçar olmayalım.