Bu çalışma, XVIII. yüzyıl Osmanlı siyasi kültürünün Konya özelinde nasıl yerelleştiğini arşiv belgeleri ışığında inceliyor. Mali yapılanmadaki dönüşümün, merkez-taşra ve şehir-kır ilişkilerinin dinamiklerini nasıl şekillendirdiğini ortaya koyuyor. Malikâne mukataa kayıtları üzerinden, bu mukataaların işletmecilerinin kimliği, rağbet gören bölgeler ve vergilendirme-yeniden dağıtım politikalarının etkileri detaylı bir şekilde analiz ediliyor. Çalışmada elde edilen bulgular, devletin Konya'daki mali kontrolünü kaybetmediğini, aksine yerel unsurlarla yetki paylaşımı yoluyla güçlendirdiğini gösteriyor. Arapağazade Süleyman Ağa örneği, olağanüstü dönemlerde devletin taşra kökenli güçlü ailelerle nasıl iş birliği yaptığını gösteriyor. Bu iş birliğinin, merkezin taşradaki kontrolünü güçlendirdiği sonucuna varılıyor. Sonuç olarak, bu çalışma, XVIII. yüzyıl Konya'sında merkez-taşra ilişkilerinin karmaşık ve dinamik bir yapıya sahip olduğunu, devletin kontrolünü korurken yerel elitlerle iş birliği içinde hareket ettiğini gösteriyor. Osmanlı yönetiminin esnekliğini ve uyum sağlama kapasitesini vurgulayan çalışma, Osmanlı tarihçiliği ve merkez-taşra ilişkileri alanına önemli katkılar sunuyor.