Düşler Dağının Çobanı

Bilincimizin bir kıvrımında yaşar bu diyar. Masum çocukluk günlerinde kapısı hep açıktır. Zamanla arzular, suçlar, pişmanlıklar gelip kapının önüne yığılır ve biz artık o kapıyı göremeyiz.

Bazen öyle güçlü bir rüzgâr eser ki yüreğimizde biriken tüm sisleri dağıtır. İşte o zaman kısacık bir an için de olsa kapıyı görürüz.

Kapının aralığından en ince duygular, şiirleşmiş sevgiler, masallaşmış dilekler, özlemler bize ulaşır. İşte o zaman her şeyi bırakıp o kapıya doğru yürümek ve eşiğinden duraklamadan geçmek gerekir. Çünkü yaşam acımasızdır... Kapıyı gölgelemek için her şeyi yapar.

Tüm şiirler o kapının ardından doğar, masallar orada gerçek olur. Oradan geldik, oraya döneceğiz.