Yağmur sonrası bir gün. Hava ılık, güneşle yeşilin birleştiği bir an. Kuşların ötüşü adeta yorgunluk giderici. Çim ve çiçekler birbirine sarmalaşmış, gözlere adeta "Beni seyret," diyor gibi. Uzakta, dağlardaki beyaz kar görüntüsü, gelindeki gelinlik gibi etrafa ayrı bir tat vermekte. Deredeki erimiş kar suyunun akışı sanki müzik teki notaların seslerini andırıyor. Hele o göklerdeki ay yıldızlı bayrağımın dalgalanışı ve süzülüşü seyredenleri ve beni mest ediyor; seyrettikçe kendimden kuvvet buluyorum. Mutfaktaki yemek çeşitlerini gördükçe "Yok böyle bir şey!" dedirtiyor. Yolda yürüyen insanların birbirleriyle olan muhabbetleri... Sahip olduğumuz değerlerin, gömlek ile düğmenin birbirine kenetlenişini andırdığını düşünürken kayanın üzerine oturmuş, şu anımı hatırladım. Annemin anlattığına göre koyunlar kuzulayınca Malatya'nın Pütürge ilçesine bağlı Tepehan Arıtoprak Köyü'nün mezrası olan Konikoli Mezrası'nda doğmuşum (mezra üç haneli)