Orada gülünce burada yer yerinden oynuyor ve aklına düşüyor gülen yüzün kelebek etkisi!
Tutsak mavinin firari tonunda iyot kokulu denize bilinmez çaresizliğin gelişi ve gelişine değildi düşler. Açılan kucak dolusu göklere, uzak gözlerinde dağların mor perdesine süzülen düşlerin geçişlerinde sönük yıldızlar.
Dinlenince geçen değil de uyanınca kaldığı yerden devam eden bir yorgunluk! Bir şey daha var; şehir efsanesi ve bitmeyen sevda masalı. Yitik arama yiten yerde değil gözlerin. Ötesi berisi yok. İki üç adım sonrası gel-git zamanları.
Bıraktık sonsuzluğun sonunda olmayacak bir düşte gençliğimizi. Yoktu yaprak kuru dalda, sonbahar neyine. Öfkesi kalabalık durakların sakin yolcusu, az öte git desen burnundan solur gece rengi bakışların.
Dişli zamanların çarkı kırık ve düşlerin en keskin kenarı kesmez kıyıları. Kıyılarından köpüren dalgaların insafında çekip gitmelerin sebepsiz. Ölçüsü dünya ve söyletme dilsiz bu şehir. Anla artık, cennet-cehennem kimine uzak mekân.