Ortaçağ İslam dünyasında bilimsel çalışmaların süregelmesinden ve gelişmesinde hükümdarlar ve vezirler gibi yüksek mevki sahibi kişilerin olumlu rolleri büyük önem taşır. Çünkü İslam dünyasında bilgiye verilen önem büyük ölçüde yararcılık ilkesine dayanmaktaydı. Özellikle astroloji ile simyaya yani yıldız falcılığı ile değersiz metallerin altın ve gümüşe dönüştürülmelerinin mümkün olduğunu ileri süren sahte kimyaya ve doğal olarak tıbba bel bağlanmakta; bunlardan büyük yarar sağlanacağına inanılmaktaydı. Bu bilim dallarının ya da daha doğru bir anlatımla bu yalancı bilim dallarının özellikle ilk ikisindeki araştırma uğraşıları genellikle büyük masraflara gerek gösterdiğinden bunların hükümdarlarla nüfuz sahibi ve varlıklı kişiler tarafından desteklenmesi gerekiyordu.