Sanayileşmenin ana itici güçleri bilim, teknoloji ve ekonominin etkileşimidir. Günümüzde teknoloji öncelikle bilimsel bilgiye dayandırılmakta ve sürekli yenilikçi yaklaşımları gerektirmektedir. Üniversiteler yeni bilimsel bilginin yaratıcıları olarak önemli bir rol oynamaktadır. Aynı zamanda endüstri bu bilgileri yeni teknolojiler geliştirmek ve ekonomik büyümeye katkı sağlamak için kullanmaktadır. Kamu ise ekosistemdeki aktörlerin yaratıcılığını ortaya çıkaracak bir ortam için politika yapmaktadır. Aktörler arası etkileşimi ve uyumu artırmak için Ar-Ge, girişimcilik ve inovasyonu bir ekosistem yaklaşımıyla ele almak tüm ülkelerin üzerinde yoğunlaştığı bir konudur. Ekosistem yaklaşımı temel, destekleyici ve yan endüstrileri bir araya getirmeyi hedefler. Kümelenme benzeri yöntemlerle aktörlerin etkileşimin artması, ulusal ve bölgesel inovasyon sistemleri ile ulusal ekonomik büyümeye katkının ve sosyal refahın artırılması temel hedeftir. Ülkemizde de bu çabaların giderek artması sevindiricidir. Kaynak israfının olmaması ve tüm çabaların aynı hedef doğrultusunda yoğunlaşabilmesi için bu kitap hazırlanmıştır. Paylaşılan vizyon çerçevesinde tüm ekosistemin aynı yönde hareket etmesi ancak uygun yeteneklerin geliştirilmesi ile mümkün olabilir. Bu nedenle beşeri sermayeye yatırımın getirisinin uzun sürmesi de göz önüne alınırsa bir an önce yetenek açığının kapatılmasına ihtiyaç vardır. Ayrıca yeteneğin sektörde ve ülkede tutunması da kritiktir. Uzun süre verilen gayret ve ayrılan kaynakla yetiştirilen beşeri sermayenin elde tutulması için motivasyonlarının sağlanması önemlidir. Bunların tamamı için kaynakların yerinde kullanılması gerekir. Bu bakış açısı da bizi ekosistemi güçlendirmeye getirmektedir. Bu açıdan bu kitap ekosistem yaklaşımıyla ele alınmış ve bazı önerilere yer verilmiştir.