Bu çalışma din eğitimini felsefi bir bakış açısıyla irdeleyerek temellendirmeye çalışmıştır. Bilhassa çocuklarda din eğitiminin mahiyeti tartışmaları yıllardır devam etmekte ve günümüzde de popülerliğini sürdürmektedir. Bu çalışmanın konusunu din eğitiminin ontolojik ve epistemolojik açıdan felsefi temellerinin incelenmesi oluşturmuştur. Din eğitimi çocukların zihinsel duygusal ve ahlaki gelişiminde önemli bir role sahiptir. Bu bağlamda din eğitiminin çocuklara nerede nasıl kim tarafından ve ne ölçüde verilmesi gerektiği meselesi felsefi ve pedagojik açıdan çalışılmayı hak etmektedir. Çalışmamızda ele alınan konular önemli filozofların ontolojik ve epistemolojik açıklamaları göz önünde bulundurularak din eğitim ve felsefe ilişkisi çerçevesinde derinlemesine irdelenmeye çalışılmıştır. Din eğitiminin felsefi temellerini derinlemesine inceleyen bu çalışma bu temellerin din eğitiminin yöntemleri ve içeriği üzerindeki etkilerini ortaya koymayı amaçlamıştır. Bu çerçevede din eğitiminin kavramsal tarihsel ontolojik epistemolojik ve etik boyutları ele alınmış; çocukların bilişsel ve duygusal gelişim aşamalarıyla uyumlu çağdaş bir din eğitiminin yapılandırılması için gerekli felsefi temeller üzerinde durulmuştur. Din eğitiminin bireysel kimlik duygu düşünce ve ahlak gelişimine katkıda bulunması gerektiği savunulmuştur. Din eğitiminin dogmatik öğretilerden ziyade sorgulayıcı ve bilmeye dayalı yaklaşımla yürütülmesi gerektiği vurgulanmıştır. Bu bağlamda din eğitiminin sadece dini bilgi aktarımı olarak kalmaması; etik değerlerin özgürlüğün barışın hoşgörünün tesisine ve insanlık onurunun korunmasına hizmet etmesi gerektiği sonucuna ulaşılmıştır.