Transhümanist teknolojilerin insanı evrimsel süreçten arta kalan tüm arıza ve kusurlardan kurtararak süper sapiense dönüştürme hedefi gerçekçi olup bu dönüşüm sürecinin insanlık adına birtakım etik ve ahlakî problemler de ortaya çıkarabilme potansiyeli bulunmaktadır. Bilim ve teknolojiyi kutsal kâsesi olarak gören transhümanistler, insanı hastalık, yaşlanma, bedensel hasar, zihin kapasitesinin sınırlılığı ve ölüm gibi tüm acizliklerinden arındırarak mutlu edeceklerini iddia etmektedirler. Transhümanist teknolojilerin etik ve ahlakî bir zeminde geliştirilmesi durumunda insanlık için yararlı olacağını, insanlığa yararlı olan bir şeyin ise Tanrısal inanç açısından bir problem teşkil edip etmeyeceği ahlakı önceleyen bir dinî anlayış biçimi ile kritize edilmelidir. Kitap bu bağlamda transhümanizmin her açıdan mükemmelleştirmeyi istediği insanı ahlaken de süper sapiense dönüştürüp dönüştüremeyeceğini tartışmaya açarak bu teknolojik harekete etik ve ahlakî bir değer biçmenin yollarını aramaktadır. İnsan ruhu ve ahlakîliği için bir gen ya da yazılımın söz konusu olup olamayacağı, olsa dahi bunun insanın özgür iradesini ortadan kaldırıp kaldırmayacağı gibi sorunsallar da kitabın sorgulamaya açtığı ana meselelerden biri olmuştur.