Edebî türlerle sınırlı verili edebiyat pratikleri içinde yazma işlemi, bugünün dünyasının ya da zamanın ruhunu ,zeitgeist'ini dile getirmekte yetersiz kaldı. Tıpkı bilimde disiplinler arasılık nasıl söz konusu olduysa, edebiyatta da türler arasılık öne çıkıyor; denemenin sınırları aşılıyor. Denemenin anılara, anlatılara, tarihe, günlüklere, aforizmalara, hatta şiire bile kapılarını açmasının olanaklı ve kabul edilebilir görülüp onaylanması başladı bile... Oğuz Şenses'in Nihâventli Ezgiler'i bu anlamda türler arası bir pot pourri sayılabilir. Yalnızlıklar'ı aforizmalarla; yol ve yolculuklar'ı felsefeyle:bir müzik adamını [İlhan İrem] anılarla; futbol'u neredeyse bir gazete haberi biçemiyle; kişileri [Atatürk, Yahya Kemal, Camus] biyografik inceliklerle dile getiriyor Alıntıladığı şiirler ya da dizeler, eski bir belâgat terimiyle söylersem, birer irsâl-i mesel örneği... Nihâventli Ezgiler, değişik tonların birbirinden özerk biçimde çalgılandığı zarif ve albenili bir müzik dağarı...