Bu çalışmamızda ilk Siyer müelliflerinin nakillerindeki tefsire dair metinlerin ve takip edilen usûlün, muhteva ve usûl bakımından Tefsir ilmine teşkil ettiği kaynaklığı ortaya koymaya çalıştık. Çalışmamızda başvurduğumuz temel araştırma yöntemi ise rivayetlerin kaynaklık yönünden değerlendirilmesidir.


Siyer kaynaklarındaki tefsirlerin, hadis veya sonraki dönem tefsir metinlerinden daha sağlam bir zemini bulunduğunu belirtmeliyiz. Çünkü siyer müellifleri, yaptıkları tefsirleri tarihî zemin çerçevesinde değerlendirmişlerdir. Bunun neticesinde ayetlerin bağlamından koparılarak yorumlanma ihtimali en az seviyeye inmiştir.


Tarih boyunca Kurân tefsirinde siyer bilgilerine ihtiyaç duyulmuştur. Bundan sonra da Kurânı anlam çabasında siyer metinleri vazgeçilmez kaynaklar olacaktır. Günümüzde Siyer-Tefsir ilişkisinin sağlam bir zeminde yürütülebilmesi adına interdisipliner çalışmaların olmazsa olmazı olan disiplinlerin usûllerine riayet ilkesinden taviz verilmemesi son derece önemlidir. Başka bir deyişle siyer kaynaklarından istifade ancak Siyer usûlüne uygun şekilde yapılmalıdır. Aksi halde Kuranın anlam çabasında derin kırılmaların yaşanması kaçınılmaz olacaktır.