"Hareket etseydi kaçabilirdi. Kaçsaydı yılanı kızdırabilirdi. Yılan, Halil'in vücudundan ayrılıp, tepeden nehre doğru süzülürken Halil, kaçamadığı için sevindi. Çözülmesi biraz vakit aldı. Çözülmeyi beklerken etrafını kolladı. Aynı yılan dönüp gelir miydi? Başka bir yılan da var mıydı? Çözüldü. Çözüldüğünde güneş batmak üzereydi. Yarkale kızıl renge boyanmıştı. Emine'yi hatırladı. Emine'nin uçurumdan sulara düştüğünü hayal etti. Güldü. Karanlığa kalmamak için Yarkale'nin cazibesini terk edip, dolmuştan indiği son durağa doğru hızlı adımlarla yürüdü. O günün son seferini yapan dolmuşa bindiğini, dolmuşun şoföründen öğrendi. Bu gece Esgice'ye dönememiş olmayı düşündü. Issızlığın başladığı yerde, yalnız başına bir gece geçirmeyi düşündü. Amcasının kendisini merak edip etmeyeceğini düşündü. Bütün bunlara engel olan yılanı düşündü. Az önce yaşadığı korkuyu düşündü. Şimdi hissetmediği o korku kaybolmuş olamazdı. Ruhunun kuyularında bir yerde saklı dururdu. Halil bunu babasından biliyordu."