....Bir gün geriye baktığımda annemin dediği gibi 13'ün uğursuzluğunu hep felaket yoksulluk hüzün getirdiğini düşünmeyeceğim.
İyi ki bu aile içinde bu evi bu hayatı ben yaşamışım...diyeceğim belki. Sinemalarım vardı diyeceğim...İstanbul dolusu caddelerde kalabalıklar...Yalnızlık hissettiren..
En önemlisi Dağlara Göklere Tutkun Biri Vardı.
Uçağıyla Kutaplara Bilge Gitse Seni Unutmayacağını Hep Seveceğini Söyleyen. Adımı Bulutlara Yazacaktı...
Bir de Mektuplar işte. Sevgili Gençliğimi Süsleyen...