Ben okul öncesine ait olarak sadece gizemini çözemediğim ve bizzat yaşadığım olayları ve Babamla Karısının korkunç şiddet dolu anlarını hatırlıyorum. Belki de gerçekten cinlerle konuşuyor, onlarla kimsenin göremediği olayları yaşıyordum ve bu yüzden benim delirdiğimi düşünüyorlardı, ya da ben anlatılan hikâyelerden etkileniyordum ve hayalimde kuruyor, gerçekten yaşanmış gibi hissediyordum. Sık sık evden çıkıp gittiğim ve sürekli kendi kendime konuştuğumdan bahsederlerdi. Belki de
hayali arkadaş bulmuştum kendime. Onca şiddet, onca zulmün yaşandığı o evde her şey mümkündü. Travmalar, yaratıyor ve üstüne bir de masum çocuğa cinli, perili teşhisler koyuyorlardı, kendileri de mazoşist ilişkiler içindeydiler, ama nedense hep ben de bir sorun oluyordu. Ben delirmiş oluyor,
ben cinlerin musallat olduğu biri oluyordum, ben aklını yitirmiş, ben hasta oluyordum ve herkes kendini normal tanımlıyordu.

Henüz çok küçük olduğum için ne olup bitenler hakkında ne de kendim hakkında bir fikrim olmuyordu. Belki de şizofren olmuştum!
Kim bilebilir ki?