Taştan Yastıklar Modern Zamanların Duygusal Arkeolojisi
Sedat Palut'un kaleme aldığı Taştan Yastıklar, okurunu alışıldık ilişkiler anlatılarının ötesine taşıyan içsel bir serüvene davet ediyor. Zamana yayılmış, sade ama derinlikli olay örgüsüyle bireysel tarihlerin kolektif bir belleğe nasıl dönüştüğünü gözler önüne seriyor. Modern şehir yaşamının kalabalığı, mimarisi ve insanın iç sesine duyduğu ihtiyaç; bir kadın ve bir erkeğin gözünden dönüşümlü olarak sunuluyor. Bu anlatım biçimi, okura hem Duru'nun hem Yusuf'un iç dünyasına eşit mesafede yaklaşma imkânı sunarken, karakterlerin ruhsal geçişlerine tanıklık etmemizi de sağlıyor.
Metin, yalnızca bir aşk hikâyesi ya da evlilik rutini değil, aynı zamanda geçmişe tutunan bir hatırlayışın, bir tür "duygusal arkeolojinin" izini sürüyor. Anılarla şimdiki zamanın iç içe geçmesi, kurguya mistik ve şiirsel bir derinlik katıyor. Yusuf'un "bulutlara bakan" haliyle Duru'nun "çocukluğuna dönen" gözlemleri hem bireysel hem evrensel bir ruh hâlini yansıtıyor.
Taştan Yastıklar, yalnızca bir hikâye değil, aynı zamanda duyguların, hatıraların ve gündelik hayatın estetik bir haritası. Hem sıcak hem hüzünlü hem düşündüren hem de geçmişin dokusunu bugünün diline tercüme eden bir metin. Sedat Palut, bu eseriyle, yaşamın küçük anlarında saklı büyük duyguları büyük bir incelikle yakalamayı başarıyor.
EDİTÖRDEN