Yaşanmış bir hayat hikayesi. Tozlu Yıllar kitabının 2. Serisi...
Bazı vedalar, insanı diri diri toprağa gömer. Pelin bir veda tattı, ömür boyu boğazına bir yumruk yüreğine sızı yerleştirdi. Tek başına iyileşemezdi. Her şeyin başlangıcı kabullenmekti. İçinde yarım kalmış bir hikayenin üzüntüsü vardı. Mecbur bırakıldığı bir vazgeçiş. Çocukça bir küsme değildi bu, dünyaya sırtını dönmüştü.
İstanbul'da yıllarca verdiği mücadele, emek verilmiş bir hayat. Sonrasında yitirdikleri, dönülmez yolda bıraktıkları ve geri dönmeyeceğini bildiği sevdikleri. Pelin bir sabah uyandığında artık kaybetme korkusu kalmamış, içi hissizleşmiş. İşte o gün yeni hayatının yeni ilk günü.
Adı bazen arkadaş olur, bazen dost. Bazen bir adı bile olmaz. En kötü zamanlarında senin yanında olan seni gülümseten biri olur hayatında, candan öte. Yanlız değilsindir.  Pelin İstanbul Silivri'de bir hayvan çiftliğinde yeni tanıştığı dostu 2 aylık yavru köpeği Köpük'le tanıştı. Karavanıyla birlikte Ayvalık'a yola çıktılar. Yıllarca karavanda, bir kamp alanında neler yaşayacaklar nereye kadar yol alacaklar. Köpeğine sığınarak, hiç bir şey olmamış gibi hayatına ne kadar devam edebilecekti. Üzüntüsünü, tuttuğu yasını, yorgunluğunu bir köpeğin sevgisi ne kadar örtecekti.
Okuyacağınız bu hikaye sizi bazen güldürecek, bazen hüzünlendirecek ve düşündürecek. Etkisinde kalacağınız bu hikaye belki de size kendi hayatınızda başrol olup, hayatınızı değiştirmek için insanlara bel bağlamamanın en iyi örneğini gösterecek.
KÖPÜK!.. Can yoldaşım, en mutlu zamanlarımın ortağı, en kötü günlerimin sırdaşı, korkuyla uyandığım gecelerde cesaret aldığım sığınağım. Hayatıma girdiğin için, bana güzel anılar bıraktığın için ve beni sevdiğin için çok teşekkür ederim.