Bazı hikâyeler bağırmaz. Sade bir dilin, ağır ağır akan bir anlatımın içinde usulca yer eder zihnimize. _Lütfen Aramızda Kalsın_, tam da böyle bir kitap. Abartıya kapılmadan, büyük sözler söylemeden, hayatın içinden geçen duyguları sessizce okurun önüne seriyor.
Kimi zaman bir çocuğun kaleminden dökülen birkaç satırda özlemle tanışıyor, kimi zaman bir zeytin ağacının gölgesinde biriken yorgunlukla yüzleşiyoruz. Bazen yalnızlıkla, bazen korkuyla, bazen de içimizde büyüyen suskun sorularla karşı karşıya kalıyoruz. Bu öyküler, hem bireyin iç dünyasına hem de toplumun sessiz yaralarına dikkat çekerken, bize ait olan bir şeylere de dokunuyor.
Adem Tekden, gösterişten uzak, samimi bir üslupla yazdığı bu öykülerde, insana dair olanı incelikle hatırlatıyor. Her satırda, anlatılmayanların da bir hikâyesi olduğunu hissediyoruz.
Çünkü bazen, en çok paylaşmak istediğimiz şeyler sadece aramızda kalsın isteriz.