Şunu açık bir şekilde ifade etmeliyiz; geleceğimizi emanet edeceğimiz çocuklarımıza, bu toplumun sahip olduğu sosyal ve kültürel birikimi, milli ahlaki ve insani değerleri vermekte zorlanıyoruz. Aynı şekilde çocuklarımıza merak duygusu ve bilim aşkının verilmesi, temel yaşam becerilerin kazandırılması, baskın yeteneğini keşfetme ve onları ilgi alaka ve kabiliyetlerine uygun mesleklere yönlendirmede zorluk çekiyoruz. Zorunlu eğitimin 12 yıla çıkarılması sistemi ciddi anlamda kilitliyor. Bir tarafta işyerlerinde, sanayide çalışacak nitelikli insan sıkıntısı yaşanırken diğer tarafta okumak istemeyen lise öğrencisi sınıfta arkadaşlarının ve öğretmenin enerjisini alıyor ve zamanını boş yere meşgul ediyor. Şu hususu da özellikle belirtmek gerekir; eğitim ile 'zorunlu' kavramını bir araya getirmek son derece yanlıştır. Bizim kadim geleneğimizde öğrencinin karşılığı talebedir. Talebe, talep eden, isteyen kişidir. İstemeyen kimseye bir şey verilmez. Eğitimde yaşadığımız bu vb. temel sorunlarda gösteriyor ki maarif sistemini yeniden düşünmemiz gerekiyor. Bu konu, hem eğitimcileri hem de çocuklarımızın ve gençlerin geleceğini önemseyen toplumun diğer kesimlerini çok yakından ilgilendiriyor ve onlara büyük bir sorumluluk yüklüyor.