Elinizdeki roman, biri mağripte(batıda) yani Tuna boylarındaki yemyeşil vahada, biri maşrıkta(doğuda) yani Dicle ve Fırat nehirlerinin aktığı bereketli topraklarda birbirinden habersiz doğmuş, birbirinden çok farklı kaderle yaşamış, pişmiş ve taşmış olsalar da 'kadın ve anne' olmanın, ondan da öte, şerefi mahlûkat olan insan olmanın, daha daha ötesi Allah'a 'kul' olmanın kardeşliğinde birleşmiş iki çileli, iki asil ömre bir vefa borcudur.
Hayat ve ölüm adına, yürek ve akıl adına; çile, cefa ve sefa adına; cesaret, maharet, metanet adına ne öğrendimse ben, 'Esma' ve 'Necm'den öğrendim... Ömrümün son demine kadar da bu öğrendiklerimi hem yaşamak hem de yaşatmak vazifemdir. Üstelik 'öğrenmek', 'anlamak', 'fehmetmek', 'aramak', 'bilmek' ve 'bulmak' için hasret duyduğum cesareti Gece ve Gündüz asaletle akan birer 'mağrur nehir' olabilmiş bu iki dev yüreğin İnsanlık'ta, Kulluk'ta Buluşması'nın şahitliğinden aldım. Ben ki 'bir nefes' olarak bu asil nehirlerin akışından ilhamla 'ömür nehrimde' yandım.