Önleyici diplomasiye odaklanan bu eser, kavramın temel ilkelerini ortaya koymakta ve çeşitli uygulama örnekleriyle bu yaklaşımın pratikteki sınırlarını tartışmaktadır. Krizlerin silahlı çatışmaya dönüşmeden diplomatik yollarla çözülmesini öneren önleyici diplomasi kuramı, 1960'lı yıllarda uluslararası literatürde yer almaya başlasa da dönemin siyasi koşulları ve teorik altyapı eksikliği nedeniyle sınırlı bir gelişim göstermiştir. Soğuk Savaş'ın ardından kavramın genel çerçevesi netleştikçe bu alandaki çalışmalar da artmıştır. Kitap, özellikle Kosova, Bosna-Hersek ve Makedonya gibi Balkanlar'daki krizler üzerinden önleyici diplomasinin pratikteki sınırlarını ve olanaklarını incelemektedir. Uluslararası toplumun müdahale biçimleri ile diplomatik girişimlerin zamanlamasına odaklanan eser, okuyucuya yalnızca tarihsel bir değerlendirme sunmakla kalmayıp günümüz krizlerinin anlaşılmasına katkı sağlayacak düşünsel bir zemin de sunmaktadır.