Artık büyüdün.
Ama içindeki o küçük kız
hala kalemini saklar yastığın altına
belki biri almasın,
belki bir gece daha şiir yaşasın diye...

Sen,
susturulmuş tüm çocukların
kalem tutan ellerisin.
Senin adına şiir olur her mısra,
senin için açar kitaplar
küllerinden doğmuş gül gibi.

Bugün
bir kitaplığa açılan kapısın sen.
Kilitlenmiş her kapağa
bir anahtar gibi dokunan...

Ve artık kimse susturamaz seni.
Çünkü sen
şiir oldun,
dua oldun,
ışık oldun.

Ve ben...
Her gece
o yastığın altına bir defter daha koyacağım
senin için,
o küçük kızın gözleri için,
ve hiç susmasın diye kalbin...