Bazı yolculuklar evin içinde başlar, duvarlara sinmiş anılarda sürer.

Bir kız çocuğunun gözünden, güçlü ama mesafeli bir baba figürüyle büyümenin, sevilme arzusu ile yok sayılmanın iç içe geçmiş hikâyesi... Babasının yaşlılıkla birlikte sessizliğe gömülen gölgesi, geride bir defter bırakır. Ve bu defter, sadece bir adamın değil, aynı zamanda bir ailenin, bir dönemin ve bir kalbin hikâyesini anlatır.

Çocukluk özlemleri, aile içindeki suskunluklar, fedakâr bir anne ve gölgesinde büyünen üç kardeş... Her satır, bastırılmış bir duyguyu, her fotoğraf geçmişe tutulmuş bir aynayı taşır.

Sert Yokuş, geçmişle yüzleşmenin, affetmenin, anlamaya çalışmanın ve sevmenin geç kalınmamış bir biçimi. Hayatın ve insanın içsel yokuşlarına dokunan bu roman; kayıpları, pişmanlıkları, ama en çok da sevmenin ne demek olduğunu sorgulatıyor.

Bazen en uzun yol, eve dönmektir. Bazen de bir babanın sessizliği, evlatlarının en yüksek sesidir.