'Rüz­gâr eken, fır­tı­na biçer' sö­zü­nü sık sık du­ya­rız. Bu sözün anlam ka­zan­ma­sı olay olu­şun­ca, doğ­ru­lu­ğu o zaman an­la­şı­lır. Mev­si­mi son­ba­har olan bir gÜn. Haf­ta­lık semt pa­za­rı­nın ku­rul­du­ğu gün. Pa­zar­da mev­si­me uygun sebze ve mey­ve­le­rin bol ol­du­ğu ve in­san­la­rın ka­la­ba­lık alış­ve­riş yap­tı­ğı bir andı. Hava bu­lut­lu ve ra­hat­sız et­me­yen bir se­rin­lik. İnsan­lar alış­ve­riş ya­par­ken Musa da pa­zar­da­dır. Çok rüz­gâr es­mek­te­dir. Öyle es­mek­te­dir ki, in­san­lar rahat alış­ve­riş yap­mak­ta zor­lan­mak­ta ve toz, duman bir­bi­ri­ne ka­rış­mış du­rum­da­dır. Pa­zar­cı­la­rın tez­gâh şem­si­ye­le­ri sağa sola yal­pa­lan­mak­ta, bazen sa­bit­len­dik­le­ri hâlde dev­ril­mek­te­dir. Kimi elin­de­ki po­şet­te­ki al­dık­la­rı­nı dü­şür­me­mek için uğ­raş­mak­ta, ki­mi­si de rüz­gâ­ra karşı da­yan­mak­la meş­gul­dür.