Mehmet Ökmen'in "Baba"sı, bir babanın kızının kaybıyla sarsılan dünyasını, iç hesaplaşmalarını ve adalet arayışını anlatan dokunaklı bir roman. Sapanca gölündeki trajik kaza, Mete'nin hayatını altüst ederken, onu geçmişiyle yüzleşmeye zorlar. Öğretmenlikten haksız yere atılan, toplumun önyargılarıyla ezilen bir adamın, kızının cenazesini bulma çabası; aslında kendi içsel çöküşünü ve "sistemle" hesaplaşmasını simgeler.
İç Anadolu'nun dağlarındaki yalnız yaşadığı çiftliğinde, savaş bölgelerindeki kanlı deneyimleri ve kayıplarının acısıyla boğuşan Mete, kızının yokluğunda neye tutunacağını arar. Gölün derinliklerindeki arayışı, onu hem fiziksel hem de ruhsal bir yolculuğa çeker. Minibüsü bulmasına rağmen kızına ulaşamaması, onu daha da büyük bir çaresizliğe iterken, Allah'a ve topluma karşı duyduğu öfke, eylemlerini şekillendirir.
"Baba", bireysel trajediyi toplumsal adaletsizlikle, babalık duygusunu intikam arzusuyla harmanlayan sürükleyici bir hikaye. Mete'nin iç dünyasındaki fırtınalar, okuyucuyu da derin bir sorgulamaya davet ediyor: Kaybedilen bir sevgiye tutunmak mı, yoksa kaybettiren her şeye karşı savaşmak mı? Bu yolculuk, sadece bir babanın değil, aynı zamanda insanın yüzleşme cesaretinin de romanı.

''Bizi en çok, en çok sevdiklerimiz yok eder!''