Hiç sesini duymamış gibi yaptığınız kadınların, yorgun kahkahalarını susturduğunuz annelerin, sokakta karşılaştığınız ama görmediğiniz yalnız ruhların fısıltılarına hazır mısınız? "Susmuşum Ama İçime", sadece bir kitap değil; bastırılmış haykırışların, içe gömülen öfkenin, susarak hayatta kalmaya çalışan kadınların sessiz devrimidir. Bu satırlarda bir annenin gözyaşları bulaşmıştır ocağa... Bir banka, çürüyen tahtalarıyla insanlığa mektup yazmıştır... Ve bir kadın, elindeki bıçakla değil; kalbindeki korkuyla savaşmıştır gecenin kör karanlığında.
Kimi zaman bir şiirle...
Kimi zaman kanayan bir öyküyle...
Kimi zaman bir sigara dumanına sinmiş sitemle...
Ama hep içten, hep gerçek, hep bizden...
Bu kitapta "sessiz kalmak", yenilmek değildir.
"Hayır" demek bir zafer, "ağlamak"sa bir direniştir.
Toplumun görünmez kıldığı her kadının, her çocuğun, her "ben de buradayım" diyen ruhun haykırışı vardır bu sayfalarda.
Bir sayfa açarsınız, bir annenin tükenmişliğinde bulursunuz kendinizi...
Bir dize okursunuz, eski bir aşkın küllerinde...
Bir cümlede, hayata yeniden tutunmaya çalışan bir yüreğin nabzını hissedersiniz...
Çünkü bu kitapta hayat var.
Ve bu hayat, susturulmuş her kelimenin, içine içe atılmış her gözyaşının, bastırılmış her sevdanın iziyle örülmüş bir iç yolculuk...