2025 yılı, Şubat ayıydı, kendini yeni yeni doğurduğu zamanlarda ve aslında daha yolun başında yazdığı bu satırlar ona iyi geldi. Onun sınavı, iç sesini duymamaktı. Kaybolduğunu fark etmek, acı çektiğini fark etmek zaman aldı. Meğer, insan farkında olmadan acı çekebiliyormuş.
İçinde büyük boşlukla, yaşamda hareket etmekten korkan birinin, kendini tekrar doğurduğu, kelimelere yüklediği hikâyeleri dinleyip, bu sefer kendine göre yeni hikâyeler yazmaya başladığı bir yaşam denemesi...
Aybüke hâlâ yolun çok başında ve bunu kendine bir ispat olsun diye yazmış. Kimbilir, belki sen de bu satırlarda kendi pabucunun izlerini hatırlarsın.
Sevgiyle...