Sanatın dolayısıyla şiirin etkinlik olarak insan yaşamına girdiği ilk çağlardan bu yana belli bir temele dayandığını söyleyebiliriz. Özetle vurgulama gerekirse bu temel gereksinim'dir. Şiir bir gereksinim'den doğar bir gereksinim'i karşılamayı ve gidermeyi üstlenir. Ama salt oranda kalmaz gereksinim yaratmayı insanı yeni gereksinim'lerle tanıştırmayı da amaçlar.
Anlatım aracı olması bunların hepsiyle yakından ilişkili. Şiirin geleceği de bu ilişkilerde yatıyor bence. İnsanda anlatma gereksinimi varolduğu sürece şiir de varolacaktır diyebiliriz. Bir adım daha atarak bu gereksinim'i karşıladığı ve giderdiği sürece ve ardından da bu gereksinim'i yarattığı sürece diye ekleyebiliriz.