Nakşibendî tarikatının ismi Şah-ı Nakşibend [kuddise sırruhû] hazretlerinden gelir. Ancak bu terbiye yolu ve usulü, Şah-ı Nakşibend hazretleri [kuddise sırruhû] ile başlamış değildir. Kendisi bu yolun usul, âdap ve feyzini önceki büyüklerden almıştır. Bu terbiye yolunun usul ve âdablarının kaynağı, silsile yolu ile Hz. Ebû Bekir Sıddık'a [radıyallahu anh] ve ondan Resûlullah Efendimiz'e [sallallahu aleyhi vesellem] ulaşmaktadır. Nakşibendî yolunun başında ve merkezinde âlemlere rahmet olan Peygamber Efendimiz [sallallahu aleyhi vesellem] bulunmaktadır. Bu terbiye yolunun temel özelliği gizli zikir ve ilâhî muhabbettir.

Resûlullah [sallallahu aleyhi vesellem], sahabe efendilerimize [radıyallahu anhüm] bizzat rehberlik etmiştir. İçlerinde bulunmuş, hal ve hareketleriyle onlara örnek olmuş, sorularını cevaplamış, sorunlarını çözmüştür. İslâmî terbiyenin esasında bizzat rehberlik etme usulü vardır. Mürşid-i kâmillerin mesleği de budur.

Bu vesileyle âriflerin hayatlarını okumak salihlerle beraber olma isteğine yol açar. Salihlerle beraberken de onlardan daha fazla istifade edilmesini sağlar.

Hâcegâniyye-Nakşibendiyye silsilesine altın silsile denir. Altın silsiledeki zatların hayatını okumak, öğrenmek çok faziletlidir. Sâdât-ı kirâm efendilerimiz müridlerine bir araya geldiklerinde saadet asrından, sahabe efendilerimizden [radıyallahu anhüm] ve Allah dostlarından [kaddesallahu esrârahüm] bahsetmelerini tavsiye etmiştir.