Bir yaşamaklığın en güzel yanı bir umudu, içinde büyütmektir, insanın. Kalbinde çiçekler büyür, büyüdükçe elleriniz kokar, mavisinden. Mavi ellerine benzer, bir annenin evladına evla olursunuz. Ama geç ama erken... Bilmem bu büyümek nasıl geçer? İnsanı, çok uzaklara iten bir hal oluşur. Bir umut işte, yuvaya karışırsınız. Bir içgüdü... Halı olur, serilirsiniz ve yine kar etmez. Akşamdan akşama çok zor geçer. Daralırsınız, darılırsınız yine, yoktur işte bir çaresi. Sanki yaranıza denk, yarayla bütünleşmenize kadar sürer bu kader. Ah, kader..