Durmuş Kozanlı, insanın kendi içiyle baş başa kaldığı anların en sahici yüzünü gösteriyor. Güçlü görünmeye çalışırken kırılan, susarken içinden taşan duyguların sesini şiirlerine taşıyor.

Bu dizeler; kimi zaman aşkın ağır yüküne, kimi zaman kaderin sert imtihanlarına karşı zayıf düşen yüreğin itiraflarını anlatıyor. Her insanın yürüdüğü, ama kimsenin içini kolay kolay anlatamadığı o ince çizgide; pes edişin değil, yoruluşun hikâyesi var. Düşmekten utanmayan, acısını saklamayan, zayıflığını inkâr etmeyenlerin iç sesi yankılanıyor satırlarda.

Bu kitap; direnmeye gücü kalmadığında bile, kalbinin attığını duyabilenlere eşlik etsin. Bu eser için sağladıkları kıymetli destek nedeniyle Tufanbeylinin Öğrencileri Derneği'ne gönülden teşekkür ederiz.

Direnemedim, çünkü bazen insan gücünü kaybettiğinde değil, kalbini sakladığında yenilir.