Durmuş Kozanlı, insanın iç dünyasında yankılanan ama dışa vurulamayan duyguları şiirlerinde sessiz bir derinlikle dile getiriyor. Yüreğin konuşmak istemediği, kelimelerin tükenip duyguların ağırlaştığı o anlara sade ama etkileyici bir ışık tutuyor.

Bu dizelerde; söylemek isteyip de içine attıklarının ağırlığı, kalabalığın arasında bile duyulan o ince yalnızlık ve insanın kendi sessizliğine sığındığı zamanların kırılganlığı beliriyor. Bazen bir bakışın susturduğu cümleler, bazen bir hatıranın gölgesine gizlenen acılar, bazen de kalbin kendi kendine konuştuğu derin bir iç çekiş anlatılıyor. Yürek susunca sadece sözler değil, zaman da durur; insan, kendine daha çok yaklaşır.

Bu kitap; içindeki fırtınayı kimseye göstermeyenlere, söylemekten çok susmayı seçenlere yoldaş olsun.
Bu eser için sağladıkları kıymetli destek nedeniyle Tufanbeylinin Öğrencileri Derneği'ne gönülden teşekkür ederiz.

Yürek Suskun çünkü bazen insan en büyük sesi sessizliğinde duyar.