Öniz Ercan, Göz Mevsimi ile okuru kelimelerin anlamından çok imgesine, sesinden çok yankısına bakan; şiirin kıyısında dolaşarak kadının iç dünyasına açılan bir yolculuğa davet ediyor. Sözcükler bu kitapta yalnızca birer dize değil; anneanneden toruna uzanan o genetik nehrin, yazarın deyişiyle "mitokondri zinciri"nin taşıyıcısına dönüşüyor.
Kitap, mevsimlerin sadece takvimlerde değil, insanın ruhunda da döndüğünü fısıldıyor. Yosun kokularının, "mavi ay" ışığının ve rüzgârın taşıdığı sırların peşine düşüyor. Hayatın sesinin çoğu zaman o kırık yerlerden duyulduğu fikri, metinlerin temel damarını oluşturuyor. Göz Mevsimi; okurunu kendi içindeki o saklı mevsime, o sessiz bahçeye bakmaya çağırıyor.