Çok uzun zaman önce küçük bir kasabada yalnız bir kemancı yaşarmış. Gün boyunca pencerenin önünde oturur ve sürekli keman çalarken akşamüstleri güneşin yörüngesinde çizdiği hareketleri izlermiş. Alacakaranlık çökünce eskimiş simokinini giyer kemanını koltuğunun altına alarak kasaba meydanına iner ve sesi çıktığı kadar ava avaz bağırırmış:
-Hey insanlar! Haydi gelin de dinleyin...
Ancak nedendir bilinmez hiç kimse yanına gidip onu dinlemek istemezmiş. Yalnızca birkaç kişi yoldan rastgele geçen insanlar çevresine toplanır Kemancı'nın sesine ortak olurlarmış.