'Güherçile Şiirler'de Asım Kahveci, kendisini 'üzgün değil, ölgün' bir şair olarak betimliyor ve ekliyor: 'doludizgin, biraz da bezgin...'

Hem doludizgin, hem bezgin! Kahveci'nin şiirlerinin başkaldırı ile teslimiyet arasındaki sınırda duruyor olmaları,biraz da bundan dolayı; -'dağlarında mevsimler[in] hükümsüz'olduğunu doludizgin söylediği yerde, 'ey acı, acı bana!' diyerek, acı'ya bezgince boyun eğiyor.

Şairin yeri, belki de, işte tastamam o sınırda olmak: Şaire, 'yazmalıyım, yazmazsam öleceksiniz!' dedirten o sınırda,
ya da 'müziğin en güzel sessizlik' olduğu o sınırda...'Güherçile Şiirler', 'güher'in ve 'çile'nin şiirleri..
Hilmi Yavuz