Carpe diem'i öğrenmek ve bu deyimle yaşamak bana ne öğretti? 1994 yılı meslek hayatımın dönüm noktasıydı. Görüştüğüm bir yer vardı ve konuşmacı adaylarının kabul edilmek için 100 kişilik bir konferanslarının video görüntülerini yollaması gerekiyordu. Oysa bırakın görüntüsünü hayatımda o ana kadar bir düzine insan karşısında konuşmamıştım.
Arkadaşlarımın hepsine telefon ettim ve her birine teklifimi sundum: "Bedava yemek bedava içecek. Siz yeter ki doğru zamanda kahkaha atın."
Bazı ailelerin desteğiyle ve bedava içki ve yemek oldugğu sürece her yere giden birkaç kişiyle izleyici sayım sekize çıkmıştı. Neyse sunumumu kaydettim ve seyredenler durumu anlamasın diye kaydın bir kısmını sildim (dostlarımın yalnızca bazıları doğru yerde gülmüşlerdi).