İlk öbeği oluşturan şiirler on ozanın İstanbul adını verdiği ürünleri bir araya getirdi. 'Adı İstanbul Olan' bu şiirlerden her birinin hem genel bir bakışı hem de birbirinden değişik duyguları taşımış olmasını gözettim. Sonraki öbekler bu bütüne ayrıntıda getirilen yaklaşımları yansıtıyor. Örneğin İstanbul'un 'Bir Semtine Bir Sokağı'na yazılmış şiirleri bir öbekte sunarken onları duyguculuktan gerçekçiliğe doğru sıralamaya özen gösterdim. Yaklaşım ayrımlarını vurgulamak için de aynı semt için yazılmış değişik şiirleri yan yana getirdim. Necmettin Halil Onan'ın "Boğaz Rüyası"nı Melih Cevdet Anday'ın "Boğaziçi'nde Ayın On Dördü" şiiriyle Attilâ İlhan'ın "Emirgân'da Çay Saati" şiirini Salâh Birsel'in "Emirgân" şiiriyle birbiri ardınca okutmak için.

İstanbul'un 'Bir Anıtına Bir Alanına' yazılmış şiirler üçüncü öbeği oluşturdu. Özellikle "Kapalı Çarşı" ve "Galata Köprüsü" için yazılanlar Orhan Veli'den günümüze doğru okunduğunda zaman içinde bakışın nasıl değiştiği ortaya çıksın ele alışın getirdiği ayrımlar belirginleşsin istedim. Yeni basımda bu bölüm hem (Can Yücel Metin Demirtaş Ali Asker Barut Turgay Fişekçi gibi) başka ozanların hem (Galata Kulesi Kız Kulesi gibi) başka anıtların eklenmesiyle daha da genişledi.

İstanbul'u 'Bir Anışta Bir Sesleniş'te dile getiren şiirlerden oluşan dördüncü öbekte anma ve seslenme öne çıktığı için sıralama da hem ses hem anlam olarak bunun altını çizmeliydi. Nitekim Yahya Kemal'in "Erenköy'ünde Bahar"ıyla Oktay Rifat'ın "Anış"ı ardı ardına gelmekle iki ozanın aynı semtte aynı duyguyu nasıl dışa vurduklarını seslenişteki ayrımla birlikte ortaya koydu.

İstanbul'u 'Bir Duyguda Bir Türküde' yansıtan beşinci öbeği oluşturan şiirler İstanbul üzerinden duyguları dile getirirken içinde yaşayanlarla dışardan gelenlerin değişik psikolojilerini su yüzüne çıkarıyor.

Son öbekte İstanbul'a 'Bir Kavgada Bir Sorguda' yönelen şiirler bireyselden toplumsala kırsaldan kentsele çöküntüden yapılanmaya bir çekişmenin bir suçlamanın odağında yer alırken bir yandan da geleceğe ilişkin kimi ipuçları taşıyor.

Genişletilmiş bu yeni basımda ozan sayısı 39'dan 45'e şiir sayısı 60'tan 73'e çıktı. Şiirleri topluca okuduğumuzda İstanbul'un bir izlek olarak kalmadığını görüyoruz. Daha önce de vurguladığımız gibi İstanbul yaşamdan ve ülkeden söz açmanın bir yolu bir nedeni ya da bir sonucu. En azından şiirde ve ozanın bakışında bir arka yapı.