Biz yaşalandığımızı bilerek yaşlanıyoruz ne iyi
ne iyi öfkenin bağrı yanık örtüsü silkeleniyor öfkemden
çardağından geçiyorum küfrün ve şükrün ve el-yekun
katmanlarından dibe doğru ellerimi çırparak ellerimi çıldırtarak
ellerimi uzatıyorum yeryüzü panosuna ellerimi uzatıyorum
yüzyılların anısına
bir adam hergün bir hayalin başında ağlayacak bir adam hergün
sağ kalacak
puslu gürültülerden güdülmüş gündüzlerden
birşey kalmaz beni göğsünde kim uyutacak