Ayşe Elveren'in şiirlerini ilk defa okuyorum ama okudukça içimde katman katman düzlükler derinlikler yarı karanlık yarı aydınlık yollar bir bilinmezliğe doğru açılıyor. Bu vizyon beni kendine çekiyor ve kendi içine alıyor. Bunun nedeni nedir diye sorduğumuzda yanıt Ayşe Elveren'in şiirinin özgünlüğü içindeki anlam geliyor. Şiir genelde bir koordinatlar sistemi olarak düşünülürse Ayşe Elveren'in şiirini oluşturan üç temel koordinatın bulunduğunu söyleyebiliriz. Bunlar; insan yaşam ve varlıktır. Bu üç element Elveren'in şiirinin real ve irreal boyutlarını başka türlü söylersek Elveren'in şiirinin felsefi izdüşümlerini oluştururlar. Bu nedenle Ayşe Elveren'in şiirini okuyan onda yalnız özgün bir duygu duymakla kalmaz aynı zamanda bu duyguyu felsefi düşüncelerle paylaşır.
Bunu şairin "Masal" adlı şiirinden alacağımız birkaç mısra ile örneklemek istiyoruz:
"Yaşam takılıp takılıp bir kuşun kanatlarına
Uçuverince sonsuzluğun ufkuna
Cam kesiği günler kanadı ellerimden
İnişsiz çıkışsız basamaklarda duruyorduk
Ne gök ne yer çağırdı bizi
Biz orada öylece yoktuk."
Prof. Dr. İsmail TUNALI

Bir kozmosta sürüklendiğimiz hissini yaratmasının yanı sıra köklerimizle bağlı olduğumuz gerçekleri de bize hatırlatıyor Ayşe Elveren.
Nereden gelip nereye gideceğimizi sürekli sorgulatarak insan ömrüyle sınırlı zamanın çelişkisini yaşatıyor her şeye en yükseklerden baktırtıyor şiirleriyle.
Bütün bunlar da hüzünlü bir yaşam tadı vermekle kalmayıp aynı zamanda okur için yaşamı anlamlı hale getiriyor.
Sanatçı-Mimar Nejat YAVAŞOĞULLARI

Ayşe Elveren'in şiirlerinde insanı ilk dizelerden başlayarak sarıp sarmalayan derin bir sızı var. Yaşanmışlıktan kaynaklanan dahası hayatın hakkını vermiş görünen bir sızı bu. Biraz kırgın biraz sitemkâr biraz isyankâr ama bir o kadar da doğal. Hatta çıplak... Belki de bu nedenle herkes her an kendi şiirini bulabilir bu kitapta. Ben bir de buradaki gizli gülümsemeyi sevdim. Dokunuyor ve şiirleri bir daha okunur kılıyor...
Mario LEVI