Aziz Dost!
"Bana uzun mektuplar yaz" cümlesiyle sona eren nâmeniz elime geçtiğinde Muharrem ayı girmişti. Muharrem'in hüznü, Kerbelâ'nın melâli ufkumuza gerilmişti.. Büyük şâirimiz "melâli anlamayan nesle âşinâ değiliz" demişti. Bütün İslâm âlemi bu "elîm" olayla haşir-neşir iken yeni bir kasırga daha geldi Kerbelâ üzerine.. ABD-İngiltere başta olmak üzere savaş koalisyonu oluşturuldu. Kana susayan YYO (Yeni Yezid Ordusu) bombalamaya başlamıştı Hüseyin'in memleketi Kerbelâ'yı, Rifâî'nin memleketi Basra'yı, İmam-ı Azâm'ın, Geylanî'nin memleketi Bağdat'ı, Ali'nin memleketi Necef'i.

Bağdat doğumlu olan ve yetmiş sene önce rahmet-i Rahmân'a kavuşan yukarıdaki sözün sahibi Ahmet Haşim'in, Subhi Ziya Özbekkan tarafından bestelenen mısralarını hatırladım:
Bir gamlı hazânın seherinde
Israra ne hâcet yine bülbül
Bil kalbimizin bahçelerinde
Can verdi senin söylediğin gül.
Bir müddet sonra "uzun mektup" yerine uzun şarkılarla mektup yazmaya karar verdim. Çünkü Bağdat, Basra, Nasıriyye, Kerbelâ, Necef ve Kerkük'te yaşayan ve yaşananları bu şarkılar terennüm ediyordu. Şarkılar seni söyler, başka bir ifadeyle şarkılar bizi söyler. Onun için aziz dost, şarkıları sevmenizi seviyorum..