Mustafayı götürdüler!
Herkes kaldırım taşları kadar sessiz ve soğuk fakat yaralı bir ceylan gibi acı çekerken aslan kadar da gururlu başı dik.
Yüzleri elbette döküktü. Zil takıp oynayacak halleri yoktu ya. Kafalarında sorular oluştu çözemedikleri problemler dağ gibi yığıldı.
Geleceklerinden endişe duymaya başlamışlardı. Kimseye zararı yoktu. Mazlum uyumlu bir insan.
Dost canlıydı. İnsanları seviyordu. Kimseye kötülük yapmış olamaz. Hele vatan deyince canını verirdi. Acaba vatanını sevmek suç mu? Mustafayı neden götürdüler?