Osmanlı Devleti bir zamanlar ordularıyla Avrupayı titreten bir kuvvet iken 1700lü yılların ortalarından itibaren eski görkem ve şevketini kaybetmeye savaş alanlarında eski gücünü ortaya koyamamaya başladı.
Esasen bozulma ve gerileme sadece askerî alanda olmayıp yönetim maliye eğitim vb. alanlarda da kendisini göstermeye başlamıştır.
Bu bozukluklara teşhis koyup çare önerenlerden Katip Çelebi (Düsturu1-Amel li Islah el-Haiel); Koçi Bey (Risaleler); Defterdar Sarı Mehmet Paşa (Nesayihul-Vüzera ve1-Ümera) gibi Osmanlı düşünürleri Osmanlının eski gelenek ve düzeninin bozulduğu kanunnamelerin yozlaştırıldığını öne sürerek düzende ıslahata yönelmeyi savunmuşlardır.
Özellikle askerî alanda yeniliklerin uygulanması Osmanlı devlet adamlarının düşündüğü ilk konu olmuştur. Çünkü tımar sisteminin bozulması ve buna paralel olarak tımarlı sipahi dediğimiz Osmanlı ordusunun temelini oluşturan askerî yapının dağılması sebebiyle askerin asli unsurunu teşkil etmeye başlayan yeniçeriler bu dejenerasyonda da aslî unsur olmaya başlamışlardır. Askerî güç olarak kendilerine alternatif kalmadığını gören yeniçeri zorbaları hem yeniliklere modernleşmeye karşı çıktıkları gibi yozlaşmış yapıyı değiştirmek isteyen padişahlar dahil.yöneticilere de her aşamada başkaldırmayı vazife bilmişlerdir.