Plantinga'nın Tanrı'nın varlığını kanıtlamak için ontolojik argümanı yeniden yorumlayarak savunmasının yanında klasik teistik argümanları eleştirerek Tanrı inancını temel inanç olarak görmesi ve herhangi bir argümanla temellendirilmese bile rasyonel bir inanç olarak kabul etmesi bugün Batılı felsefe çevrelerinin ilginç tartışma konuları arasındadır. Plantinga'nın ana düşüncesi dini inançları rasyonel olması için doğrulanmış başka inançlar tarafından desteklenmek ve onaylanmak zorunda olmadığı şeklindedir. Dinsel inançlar onun deyimiyle temel inançlardır. İnsanoğlu herhangi bir delil ve kanıt tarafından dekteklenmese bile temel olan bazı inaçlara sahiptir. Plantinga'nın düşüncesine göre bir kişi dış dünyanın ve diğer insanların varlığı gibi temel doğrulara inanmak için kanıta gerek duymadığı gibi rasyonel bir dini inanca sahip olmak için de herhangi bir kanıta ve kanıtlamaya gereksinim duymak zorunda değildir.