Yolun bundan sonrasında araba kullanırken memleketime gönül rahatlığı içinde gidiyordum.
Ne de olsa atımın nalındaki çivileri tamamlamış bir yolcuydum.
Şehir uzaktan göründü. Yaklaştıkça ben de çocuklarım kadar sevinmeye başladım.
Bu sevincimi bol bol gülümseyerek gösterdim.
Eve vardığımızda babamın ve annemin sevinci görülmeye değerdi. Bu sevinçle arabadan getirdiğim kestane şekeri kutusunu babama uzattım.
Babam:
- Niye zahmet ettiniz diyerek kutuyu açınca sevinci şaşkınlığa döndü.