'Türk sinema tarihinin ve Türkiye'de sinemanın başlangıç dönemleri bilindiği gibi zaman zaman tartışmalara ve çatışan tezlere konu oluyor. Durum doğaldır çünkü sinema tarihçileri kabul etsinler veya etmesinler ilk yıllar birçok açıdan karanlık yıllar olarak kalıyor ve aydınlatmaları için uzun ve uğraştırıcı bir kaynak (basın arşiv) taraması gerekiyor... Bu zaman gerektiren sabır gerektiren sevgi ve anlayış gerektiren bir çalışmadır üstelik bir de zorunluluk taşıyor: Osmanlıcayı bilmek zorunluluğu. Daha önceki iki kitabı ile bu konulara bir tarihçi sabrı ve bilgisi ile yaklaşan Ali Özuyar (bence değeri anlaşılmayan azimli araştırmacı ve kitaplık kurdu Mustafa Gökmen'in varisi sayılmalı) bize sunduğu malzemeye ek olarak bu son çalışması ile tüm araştırmacılara yeni ufuklar açıyor her biri ayrı ve kapsamlı yorumlu bir araştırma gerektiren bilgiler ve belgeler sunuyor. Abdülhamit'in savaş filmi tutkunluğundan gelir vergisi ödeyen eski sinemacılara sinemalarda dağıtılan program broşürlerinden sinema salonu dağıtımına ilk sansür uygulamalarına ilk kurulan şirketlere ve eskiden sinemayı düzenleyen önlemlere kadar Özuyar'ın derleyip yorumladığı belgeler ve bilgiler her konuda yeni ufuklar açıyor.'