"İlahi çocuk... Aferin sana... Okudum pek beğendim yazdıklarını. Samimi içten anlatımını ahenkli ve işlek bir dille birleştirmeyi başarmışsın. Hassas duygusal yapın şiirlerinde insan unsurunu ön plana çıkartarak hayatta her an her şeye yeniden başlanabilir duygusu yaratıyor. Biraz daha benim etkimden kurtularak yazmaya çalışırsan kendi tarzının oluşması ve üslubunun belirgin hale gelmesi oldukça çabuklaşacaktır. Çıktığın bu yolculukta çok mesafe katedeceğini düşünüyorum. Hatırlıyor musun; sen 7-8 yaşlarındayken İzmir Karşıyaka Çamlık yolunda afacan gözlerinle bana bakarak yürüyordun. Yağmur öncesi bir sabahtı serindi üşümüş eline şiir kitaplarını tutuşturup ısrarla okumanı istemiştim. Merak ve hayret içinde kitaplara takılıp kalmıştın. Şimdi bütün bunların sende böyle bir sonuç yaratmasından fevkalade mutluluk duydum. Hayatın görmezden geldiğimiz yanlarını her zaman görmeye devam etmeni diler sevgiyle gözlerinden öperim."

Gizli gizli yazxdığım şiğirlerimi heyecandan bir türlü dayımın yüzüne okuyamamış çareyi yazdıklarımı onun dosyasına gizlice koymakta bulmuştum. O da daha sonra bana bir mektupla düşüncelerini böyle özetlemişti.
Kalıca'daki ilk görüşmemizde "Dayıcım ben şiiri seninle sevdim seninle anladım ayrıca 7 yaşından beri seni okudum.Senden etkilenmesem ben şiir yazamam ki... Bugün şiir yazıyorsam senden etkilendiğim içindir. Benim tarzımda üslubumda sensin" demiştim.
Nurlar içinde yat dayıcım
Kerem Alışık