Modern Türk edebiyatının en önemli yazarlarından Bilge Karasu'nun yapıtını bir bütün olarak ele alan bu ilk kapsamlı inceleme, yapıtın ürettiği anlamlardan çok anlam üretme stratejilerini açığa çıkarmayı amaçlıyor. Bu yüzden de bir eleştiriden çok bir okuma denemesi olarak, yazının yazılmasından önceki süreçten başlayıp, yazma anına, henüz hiç kimse tarafından okunmamış yazıya bakmaya, bu okuma-öncesi yazının verileriyle adım adım ilerleyerek, tüm yapıtı baştan sona kat etmeye çalışıyor.
Yazının da Yırtılıverdiği Yer, geçmişi, insanları, imgeleri, düşünceleri okuma ahlâkı üzerine bir düşünme biçimi geliştiren, yazı'nın (yazılı, görsel, işitsel metnin) doğru okunup okunmamasının sonuçlarını araştıran yapıtı okumak için, disiplinlerarası bir yaklaşıma başvuruyor: özellikle yirminci yüzyılın ikinci yarısında, farklı sanat disiplinlerinde ortaya çıkan yeni yaklaşımların oluşturduğu çerçeveyi edebiyat bağlamında kullanarak, Karasu'nun yazı anlayışını, icra, imge, bağlam, tasarım, betimleme, mekânsallık, eşzamanlılık, üstmetinsellik gibi disiplinlerarası kavramlar aracılığıyla çözümleyerek, yapıtı, sinemadan heykele, tiyatrodan performansa, Bizans ikonalarından Osmanlı minyatürlerine, çağdaş klasik müzikten gazele, "metin"den "masal"a uzanan kültürlerarası bir bağlam içinde ele alıyor; yapıtın oluşturduğu son derece geniş biçim ve biçem dağarcığını ortaya çıkarıyor.