Dua, kulluğun tâçlanmasıdır. Kulun Rabbine doğrudan hitabının ünvanıdır. Dua, sözün göğe yükselişidir. Kulun Rabbi katında işitildiğini işitmesidir. Dua, dudağın haccı gibidir. Kulun Rabbine hece hece yakınlaşmasının mecrâsıdır. Dua, sesin semâya ağışıdır. Kulun nefesini Rabbinin rızasına katıp eritmesidir. Dua, kalbin Sahibine kavuşmasıdır. Kulun Rabbinin yakınlığını şah damarında taşımasıdır. Dua, kulun Rabbini zikrinin zirvesidir.

Hizbü'l Envâri'l-Hakâkı'n-Nûriye, Büyük Cevşen, dilimize duayı, aklımıza düşünmeyi, kalbimize huşû ve huzuru taşımanın yolu olarak, Bediüzzaman Said Nursî tarafından, Mecmuatü'l Ahzab'dan ve Risâle-i Nur'daki tefekkür çağlayanından derlenmiştir.

Okuyucuya kolaylık olması için, Arapça ve Türkçesini sayfa tutar tarzda hazırlanan eserin tercümesi yapılırken özellikle Kur'ânî lafızlar muhafaza edilmeye çalışılmıştır.

Dualarımızın Rabbimizin huzurunda sahih ve içten bir hitaba dönüşmesini temenni ederiz.