*Vuslat'ın çilesini kelimelerle işlerken, onun temiz ve berrak iman samimiyetinde kendimden utandım ve tiksindim. Varlığından nefret eden ilk insan ben oldum sanırım bu yeryüzünde...
*Günahın ve vebalin yedi renginde, beyhude kirlenmiş bir budalayım. Tövbeyi tanıdım ve kahrettim geçip, giden boşa harcanmış senelerime... Ak dolmuş saçlar ve feri tükenmiş gözlerle, günler ve geceler boyu, sabahlara kadar ağladım, "Neden onun gibi yaşayamadım?" diye. Yıllardır bana sorulmasından korktuğum sualleri kendi kendime sorar oldum, cevabını da kendim verir hale geldim. Sonuç, zelil bir sistemin, alil bir mağduruyum. Hayatım; idraken mefluş, iza'nen koca bir hüsran mevsimi ve bir leyl-i yeldaydı. Ben bu uzun ve karanlık gecenin, nefsine ve arzularına kul olmuş, karanlıklara sığınmış bir tufan baykuşuyum.