Bir hazandır yaşanan
Kuru yapraklar hatırlatır sonumuzu
Sararıp solmuş renksiz ve ölgün
Ben mutlu olmaya çalışsam da
Bir feryat yükseliyor içimden
Yalnızım anlatılmıyor

Yağmurlara tutulmuş yüreğim
Rüzgarlar acımasız
Bir ses sarsıyor beni derinden
Kırılıyor içimde bir şeyler
Kaçamıyorum bu yangın yerinden
Yalnızım anlatılmıyor

Uzadıkça uzuyor zaman
Bir gümüşi parlaklığa çarpıyor yüzüm
Boşlukta donuyor her an
Ansızın kırıntılar avuçlarımda
Karanlıkta tel tel çözülüyorum
Yalnızım anlatılmıyor