28 Şubat'ta Türkiye'de yeni bir darbe modeli denendi, başarıya ulaştı... Ve Mısır'la birlikte ortaya çıktı ki, bu model, klasik darbelerin artık mümkün olmadığı 21. yüzyılın darbe modelidir.

Bu kitap, 28 Şubat'ta marifetlerinin tamamı gün yüzüne çıkarılamamış bir "sivil toplum" kesimine, "kamudaki resmî medya kurumları"na çekiyor: Başbakanlık Basın Yayın ve Enformasyon Genel Müdürlüğü, Basın İlan Kurumu, RTÜK, yarıresmi gazetecilik meslek örgütleri...
O dönemin baskılara maruz kalan gazetecilerinden Emine Dolmacı, bu kurumların darbecilerin istekleri doğrultusunda muhafazakâr medya üzerinde nasıl bir baskı kurduklarını, ancak mesleğine saygılı, iyi bir muhabirin katlanabileceği bir kazı çalışması sonunda elde ettiği örneklerle ilk kez gözler önüne seriyor.

Yaşadığı zulümleri belgeleme alışkanlığı olmayan muhafazakâr kesimi kâğıda, kaleme, kameraya sarılıp harekete geçmeye çağıran çalışma, Türkiye'de eksikliği çekilen medya etiği konusunda önemli bir başvuru kaynağı.